Σκέψεις πάνω στο Zero Dark Thirty

Το Zero Dark Thirty της οσκαρούχας με το Hurt Locker Kathryn Bigelow είναι από τις ταινίες που ακούστηκαν περισσότερο φέτος. Λίγο οι διθύραμβοι από τους κριτικούς, λίγο η αποδοχή της ταινίας πως οι Αμερικανοί όντως βασάνιζαν κρατούμενους και λίγο ακόμα το γεγονός πως παρουσιάζει το σχετικά επίκαιρο θέμα για το κυνήγι και το θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Έχοντας ακούσει απόψεις από κριτικούς και κοινό είχα γενικά υψηλές προσδοκίες για την ταινία. Θρίλερ παλιάς κοπής με χαρακτήρες να βασανίζονται για να πετύχουν έναν πιο πολύ προσωπικό στόχο. Tagline το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό ever. Εδώ είμαστε.
Πάω λοιπόν σινεμά να την απολαύσω σε όλο το μεγαλείο της και όχι από κανένα rip που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Μετά από 2.30 ώρες τελειώνει η ταινία και σκέφτομαι τα παράπονα και θέματα που έχω.

Αρχικά ας ξεκινήσουμε με τον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας που υποδύεται η αγαπημένη και ταλαντούχα Jessica Chastain. Η Μάγια πέφτει κατευθείαν στα δύσκολα όταν έρχεται φρέσκια από τη σχολή και βρίσκεται σε ανάκριση όπου βασανίζουν ένα κρατούμενο. Η Μάγια βάζει σκοπό της ζωής της να πιάσει τον Bin Laden. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος, για τον οποίο χαραμίζει τη ζωή της στον αγώνα αυτό, την ώρα μάλιστα που όλοι οι υπόλοιποι κάνουν τη δουλειά τους για ένα διάστημα και φεύγουν. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για ένα αδιάφορο χαρακτήρα και μία ερμηνεία από την ταλαντούχα - το τονίζω ξανά - Chastain που δεν με έπεισε και δεν είχε κάποια μεγάλη στιγμή, παρά μόνο μερικές ολιγόλεπτες εξάψεις. Στα όρια του να γίνει ενοχλητική όταν ζωγραφίζει την πόρτα του Mark Strong με τις μέρες που περνάνε και δεν έχουν αποτέλεσμα. Όλα όσα πρέπει να σκεφτούμε για το χαρακτήρα τα λένε οι υπόλοιποι χαρακτήρες για αυτή. Λένε ότι είναι killer στην DC. Τη ρωτάνε αν έχει φίλους, αγόρι, που δεν έχει και από πότε έχει να κοιμηθεί γιατί φαίνεται πολύ κουρασμένη.

Πάμε στη σκηνοθεσία. Η ταινία έχει εξαιρετική παραγωγή είναι η αλήθεια αλλά η σκηνοθεσία μάλλον αποτυγχάνει αν δεις τη γενική εικόνα. Τις λίγες φορές που πρόκειται να γίνει κάποια επίθεση με όπλα ή κάποια έκρηξη από καμικάζι μπορείς να το προβλέψεις 3-4 λεπτά πριν. Επίσης στις 2.5 ώρες δεν υπάρχει ίχνος σασπένς για μία ταινία που προωθείται ως θρίλερ. Επίσης αν θες να δεις αριστουργηματική παρουσίαση αναζήτησης στοιχείων δες τα Zodiac και All the President's Men. Σε εκείνες τις ταινίες νιώθεις το χάος του δεν μπορώ να βρω τίποτα, αλλά ακόμη και έτσι συνεχίζω. Τις μεγάλες αποφάσεις του όλοι οι υπόλοιποι δεν νοιάζονται αλλά εγώ έχω κολλήσει.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Πρόκειται για ένα όρο που τον τελευταίο καιρό με ενοχλεί. Όταν λέει μία ταινία πως παρουσιάζει την αληθινή ιστορία σκέφτομαι διάφορα. Παρουσιάζουν πραγματικά γεγονότα οπότε το πάνε για ντοκιμαντέρ με ηθοποιούς ή παίρνουν μία ιστορία και την φουσκώνουν και κάνουν την κάνουν διασκεδαστική ή μία που έχει κάτι να δώσει στους θεατές ή που πολύ απλά είναι καλό σινεμά. Και στην περίπτωση που πας για απλή καταγραφή στοιχείων, χωρίς την κινηματογραφική μαγεία, γιατί δεν κάνεις ντοκιμαντέρ? Φυσικά δεν είναι απόλυτο αυτό αφού υπάρχουν πολλές ταινίες βασισμένες σε αληθινές ιστορίες που είναι εξαιρετικές.

Το Zero Dark Thirty πιο συγκεκριμένα με το καυτό θέμα του παρουσιάζει την αλήθεια όπως τονίζει στους τίτλους αρχής. Μία αλήθεια που γενικά είναι αμφισβητίσημη από αρκετούς. Πηγαίνοντας να δω τη ταινία είχα αρκετά κενά για το τι πραγματικά έγινε και ήξερα μόνο τα βασικά για την υπόθεση. Μέχρι το τέλος δεν ήξερα αν έπρεπε να πιστέψω όσα είδα, αλλά ούτε με ένοιαζε και πολύ πλέον. Και δεν το λέω εξαιτίας όλων των γιου-χα όταν πέθανε ο Μπιν Λάντεν.

Η ταινία στο σύνολό της δεν είναι σε καμία περίπτωση κακή ή βαρετή με δεδομένη τη μεγάλη διάρκειά της. Έχει όπως είπα άρτια παραγωγή και πολύ καλές μουσικές επενδύσεις από τον είμαι παντού φέτος Alexandre Desplat. Οι ηθοποιοί στους β ρόλους είναι πολύ καλοί. Ειδικά ο Jason Clarke μοιάζει πολύ φυσικός στο ρόλο του, περισσότερο και από την Chastain. Ο πάντα συμπαθητικός Mark Strong δίνει επίσης δυνατή ερμηνεία στις λίγες σκηνές που έχει. Η σκηνοθεσία και η ερμηνεία των δύο γυναικών τέλος δεν είναι κακή, αλλά δυστυχώς περνάνε χωρίς να εντυπωσιάζουν ή να τραβάνε τον θεατή στην ιστορία. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό.

Γενικά είναι δύσκολο να βάλεις την ταινία σε μία κατηγορία. Δεν είναι πολεμική. Ούτε έχει θέμα την τρομοκρατία. Έχει θέμα το κυνήγι για τον Bin Laden. Και επειδή μετά την 11/9 βγήκαν πολλές ταινίες που έχουν παρόμοιο ύφος με το ZDT, μπορώ να πω με σιγουριά πως υπάρχουν επιλογές με την μισή απήχηση σε κοινό,κριτικούς,ακαδημία που έχουν περισσότερο ενδιαφέρον.

Αυτές είναι μερικές σκέψεις που έκανα βγαίνοντας από το σινεμά. Ελπίζω να μην κούρασα κανένα, ούτε να εξόργισα (πολύ) εκείνους που γούσταραν την ταινία. Ίσως μία δεύτερη προβολή ενθαρρύνει ή αποθαρρύνει τα όσα είπα. Αν θέλετε γράψτε μου τη γνώμη σας για την ταινία και μερικά από τα θέματα που άνοιξα.