Saturday, April 13, 2013

Review: The Place Beyond the Pines [4.5/5]

Το 2009 γνωρίσαμε τον ταλαντούχο Derek Cianfrance που έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το Blue Valentine. Η ταινία ήταν από τις μεγάλες επιτυχίες της χρονιάς και μάγεψε το κοινό μέσα από την παρουσίαση της προβληματικής σχέσης ενός παντρεμένου ζευγαριού που υποδύονται οι Michelle Williams και Ryan Gosling. Η ταινία εκείνη μας σύστησε και το ταλέντο του Cianfrance και την ικανότητά του να λέει ιστορίες αλλά και να παίρνει εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές του. Ο σκηνοθέτης επιστρέφει τρία χρόνια μετά, με το The Place Beyond the Pines. Ασχολείται και πάλι με θέματα που αφορούν την οικογένεια και περισσότερο τη σχέση πατεράδων και γιων και τις συνέπειες και την επίδραση που έχει κάθε απόφαση στη ζωή μας στις επόμενες γενιές. Το μπάτζετ της ταινίας μπορεί να είναι σχετικά μικρό αλλά έχουμε μπροστά μας μία από τις πιο φιλόδοξες και επικές ταινίες που θα δούμε μέσα στο 2013.

Στην πρώτη μεγάλη λήψη της ταινίας βλέπουμε το χαρακτήρα του Gosling γυμνασμένο, γεμάτο τατουάζ να παίζει με ένα μαχαίρι τύπου πεταλούδα. Η λήψη δεν σταματάει και τον ακολουθούμε ενώ διασχίζει ένα πανηγύρι για να φτάσει τελικά στο μεγάλο event. Εκεί μαθαίνουμε πως το όνομα του είναι Luke και πως μαζί με την ομάδα του πραγματοποιεί επικίνδυνα κόλπα με μηχανές. Η παρουσίαση αρχίζει. Ο Gosling έχει ήδη δημιουργήσει ένα σημαντικό και μεγάλο ήρωα και περιμένουμε να δούμε περισσότερα. 


Τα πολλά τατουάζ, μεταξύ των οποίων και ένα που βρίσκεται στο πρόσωπό του, υποδεικνύουν πως δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο τύπο. Είναι ένας άνθρωπος που έχει κάνει πολλές λάθος επιλογές. Μετά το πανηγύρι τον επισκέπτεται η Romina (Eva Mendes), μία κοπέλα με την οποία είχε σχέση στο παρελθόν. Σύντομα μαθαίνει πως έχει ένα γιο και αποφασίζει πως θα παρατήσει τη δουλειά του, που απαιτεί να βρίσκεται συνεχώς στο δρόμο, προκειμένου να τον υποστηρίξει. Ο ίδιος δεν έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, έτσι δεν θέλει το ίδιο μέλλον για το γιο του. Στην ανάγκη του για χρήματα θα συνεργαστεί με τον Robin (Ben Mendelsohn) και θα αρχίσει να ληστεύει τράπεζες. Σύντομα όμως θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φιλόδοξο αστυνομικό Avery, που αντιμετωπίζει τις δικές του δυσκολίες με την οικογένειά και τους φίλους του στο αστυνομικό τμήμα, ο οποίος και θα προσπαθήσει να τον σταματήσει. 





Δεν συνεχίζω με την υπόθεση γιατί εξαιτίας του πρωτότυπου τρόπου αφήγησης, που περιλαμβάνει αλλαγή σε στυλ Chungkinh Express αλλά με τρεις πράξεις αντί δύο, θα αναγκαστώ να αποκαλύψω σημαντικά στοιχεία που αφορούν την υπόθεση.


Εκτός από τους χαρακτήρες που ανέφερα συναντάμε πολλούς ακόμα ταλαντούχους ηθοποιούς σε μικρούς αλλά σημαντικούς ρόλους. Το σενάριο του Derek Cianfrance, που θα μπορούσε άνετα να είναι βιβλίο, παρουσιάζει ιδιόμορφους χαρακτήρες που έχουν αρκετά ελαττώματα και βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις. Ο Ryan Gosling, γνωστός για τους "περίεργους" αντιήρωες που υποδύεται στη μεγάλη οθόνη, ξεπερνά κάθε προσδοκία και δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Είναι γνωστό πως αγαπάμε τα κακά παιδιά στις ταινίες, αλλά ο Gosling δίνει μία παραπάνω διάσταση στο ρόλο του και ομολογώ πως κατάφερε να με συγκινήσει με το τρόπο που παρουσίασε την ντροπή που νιώθει ο χαρακτήρας του. Ο Bradley Cooper έχει με το ρόλο του Avery τον πιο περίπλοκο της καριέρας του. Αρκετά καλή η ερμηνεία του στην ταινία, που γυρίστηκε πριν το επιτυχημένο Silver Linings Playbook και δείχνει πως ο ηθοποιός έχει πολύ μέλλον. Βλέπουμε επίσης τους Ray Liotta και Rose Byrne ως συνάδελφο και σύζυγο του Avery και τους έφηβους Dane DeHaan και Emory Cohen. Βλέπουμε τον Ray Liotta σε μία άψογα σκηνοθετημένα σκηνή να μιλά στον Avery, ενώ βρίσκεται έξω από το αμάξι. Δεν βλέπουμε όλο το πρόσωπό του επειδή το παράθυρο καλύπτει μέρος αυτού, αλλά μόνο το ύφος που έχει ο άλλοτε πρωταγωνιστής του Goodfellas τρομάζει όχι μόνο τον πρωταγωνιστή αλλά και το κοινό. Πολύ καλός και ο νεαρός Dane DeHaan που υποψιάζομαι πως είναι από τα μεγάλα αστέρια που θα δούμε στο μέλλον, όπως και ο χαμαιλέων Ben Mendelsohn που παίρνει μικρούς ρόλους σε μεγάλες ταινίες κερδίζει και πάλι τις εντυπώσεις με το μοναδικό του στιλ.


Η σκηνοθεσία του Derek Cianfrance είναι εξαιρετική και νομίζω τοποθετείται πλέον στους καλύτερους νεαρούς αμερικάνους σκηνοθέτες μαζί με Paul Thomas Anderson, James Gray και λίγους ακόμα. Πιο πολύ όπως ο δεύτερος που ανέφερα διηγείται ένα βαρύ δράμα και μία ιστορία που περιλαμβάνει κλέφτες και αστυνομικούς. Επιτρέπει σε κάθε πλάνο να αναπνεύσει, ενώ οι μεγάλες λήψεις και τα λεγόμενα tracking shots γίνονται με τον καλύτερο τρόπο. Τα κυνηγητά στους δρόμους μεταξύ του Luke και των αστυνομικών είναι ρεαλιστικά και σε τοποθετούν μέσα στη δράση. Τέλος υπάρχει και η πανέμορφη φωτογραφία του συχνού συνεργάτη του Steve McQueen, Sean Bobbitt που καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο που παρουσιάζει την πόλη της Schenectady και γενικά να δώσει την ατμόσφαιρα στην οποία διαδραματίζεται η επική ιστορία.



Η ταινία εγκαταλείπει προς το τέλος την απόλυτη ελευθερία που έχει στο πρώτο μισό με σκοπό ο Cianfrance να δώσει το φινάλε και μήνυμα που θέλει. Με τον τρόπο αυτό καταφεύγει σε μερικά κλίσε και υπερβολές αλλά νομίζω αυτός είναι και ο σωστός τρόπος να κλείσει η ιστορία. Ο James Gray είχε πει πως οι καλύτερες αμερικάνικες ταινίες που γυρίζονταν την περίοδο των 70s έκαναν το θεατή να φύγει προβληματισμένος από την αίθουσα και όχι έτοιμος να διασκεδάσει. Κάτι τέτοιο ισχύει και εδώ. Το The Place Beyond the Pines είναι από τις ταινίες που θα μείνουν στο μυαλό του θεατή για όλα τα συναισθήματα που βγάζει. Η απόλυτη ελευθερία που νιώθεις πάνω στη μηχανή, η συγκίνηση που πηγάζει από τα λάθη του παρελθόντος αλλά και το πως οι ενέργειες μας επηρεάζουν τους δικούς μας στο μέλλον. Πανέμορφη η κινηματογράφηση του Cianfrance και εξαιρετικές οι ερμηνείες από όλο το καστ. O σκηνοθέτης προστίθεται στη λίστα με εκείνους που ακολουθώ πιστά, αφού παραδίδει με τη μόλις δεύτερη ταινία του, ένα έργο τόσο φιλόδοξο και δυνατό που σε αφήνει άφωνο στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του. Από τις προτάσεις της χρονιάς.

No comments:

Post a Comment