Η Ronan είναι η Melanie, μία από τους λίγους ανθρώπους που έχουν μείνει στη Γη από τότε που ο πλανήτης μας κατακτήθηκε από τους εξωγήινους. Οι εξωγήινοι κατοικούν μέσα στα σώματα ανθρώπων και ζουν ειρηνικά χωρίς πολέμους και βία. Η Melanie όμως δεν θέλει αυτό τον τρόπο ζωής και στην προσπάθεια της να ξεφύγει από αυτούς θα πηδήξει από ένα πολύ ψηλό κτίριο. Τελικά θα ζήσει και οι εξωγήινοι θα τοποθετήσουν μία άλλη ψυχή μέσα στο σώμα της για να τους δώσει πληροφορίες που θα αντλήσει από τις αναμνήσεις της Melanie. Οι πληροφορίες αυτές αφορούν την καταστολή των τελευταίων ομάδων ανθρώπων που έχουν επιβιώσει.
Η Melanie όμως δεν έχει χαθεί ακόμα. Θα προβάλλει κόντρα στον ξενιστή που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο σώμα της και θα τον οδηγήσει στο κρησφύγετο των ανθρώπων. Εκεί βρίσκονται ο θείος της Jeb που υποδύεται ο William Hurt, ο αγαπημένος της αδερφός Jamie και δύο (όπως περιμέναμε) αγόρια που τη διεκδικούν. Ο ένας είναι ο Jared που υποδύεται ο Max Irons που έχει βαλθεί να πετύχει σε κάποια young adult ταινία (μετά το Red Riding Hood) και ο Ian O'Shea που υποδύεται ο Jake Abel. Τα πράγματα όμως δεν είναι απλά, αφού η Diane Kruger ως ανιχνεύτρια δεν έχει σταματήσει να κυνηγά την τελευταία ομάδα ανθρώπων.
Από τον κόσμο των βαμπίρ η Stephenie Meyer πηγαίνει σε αυτό της επιστημονικής φαντασίας χωρίς να σέβεται κανέναν από τους δύο. Δεν περιμέναμε κάτι συναρπαστικό αφού το σενάριο από την αρχή αφήνει τους προβληματισμούς που δημιουργούνται από την ιστορία και επικεντρώνεται στη μάχη στο εσωτερικό της Melanie. H προσπάθεια της Ronan είναι άξια θαυμασμού αλλά ο χαρακτήρας της δεν πηγαίνει πουθενά και η ταινία κάνει το χειρότερο που μπορεί να κάνει σε ένα θεατή. Να τον κουράσει. Δεν υπάρχει δράμα ή κάποιο περιεχόμενο και η ταινία παρότι κακή θα μπορούσε εύκολα να διασκεδάσει το κοινό. Ξεχνάνε όμως τη δράση και το χιούμορ, που χωρίς να ξέρω αν ήταν σχεδιασμένο υπήρχε στο πρώτο Twilight και τα πάντα αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα. Μόνο η Diane Kruger σώζεται και δίνει μία ερμηνεία που ταιριάζει στο ύφος της ταινίας, ενώ η ολιγόλεπτη εμφάνιση της Emily Browning (Sucker Punch) μας ξυπνάει για λίγο.
Η σκηνοθεσία του Niccol προσφέρει μερικές όμορφες εικόνες αλλά έχουμε δει τα πάντα σε προηγούμενες ταινίες του και πολύ καλύτερα μάλιστα. Επίσης με τέτοιο σενάριο δεν ξέρω που ακριβώς στοχεύει η ταινία. Ηλικιακά θα μου πείτε σε νεαρούς 10-18 χρονών αλλά και αυτοί πιστεύω δύσκολα θα ικανοποιηθούν. Το Beautiful Creatures που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό και δεν έκοψε εισιτήρια ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Αμερική, ήταν μία αρκετά καλύτερη πρόταση που παρότι επίσης είχε πολλά κλισέ στο δεύτερο μισό, είχε ωραίες ερμηνείες από το supporting cast και έξυπνο χιούμορ.
Το βιβλίο The Host γράφτηκε με σκοπό να γυριστεί σε ταινία και αν έχει επιτυχία να γίνει τριλογία. Κάτι τέτοιο όμως μάλλον δύσκολα θα γίνει πραγματικότητα αφού η ταινία πέρασε απαρατήρητη στην Αμερική. Μένει να κυκλοφορήσει το The Mortal Instruments: City of Bones τον Αύγουστο για να δούμε αν αυτές οι young adult μεταφορές βιβλίων φαντασίας που στοχεύουν να αντικαταστήσουν το Twilight θα πάψουν να υπάρχουν αφού το κοινό τις έχει αντιμετωπίσει με αδιαφορία μέχρι τώρα.
Τελικά για να κλείσουμε το The Host είναι μία ταινία που θα πρότεινα να αποφύγετε και μία που με πολύ σοβαρό ύφος αποτυγχάνει σε όποιο τομέα στοχεύει. Επίσης ας σταματήσουν τα χωρίς λόγο φιλιά στη βροχή, οι γελοίοι φακοί επαφής και το μεγάλο δίλημμα μεταξύ δύο καστανόξανθων αγοριών. Πρόταση για την επόμενη βδομάδα είναι καθαρά το The Place Beyond the Pines, για το οποίο θα ανεβάσω review μέσα στις επόμενες μέρες.
No comments:
Post a Comment