Σκηνοθεσία: Martin McDonagh
Σενάριο: Martin McDonagh
Ηθοποιοί: Colin Farrell / Sam Rockwell / Christoph Walken / Woody Harrelson / Abbie Cornish / Tom Waits / Olga Kurylenko
Πρεμιέρα: 8/11/12
Διάρκεια: 110 λεπτά
Ο Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας που έγινε σεναριογράφος και σκηνοθέτης Martin McDonagh αφού μας έδωσε το In Bruges,μία από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων, επιστρέφει με τους Εφτά Ψυχοπαθείς.
To σενάριο της ταινίας είναι τόσο περίπλοκο που δεν γίνεται να το εξηγήσεις χωρίς να αποκαλύψεις σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη της ταινίας οπότε θα προσπαθήσω να πω όσο το δυνατόν λιγότερα.Η ταινία ακολουθεί τον Marty (Colin Farrell) έναν νεαρό αλκοολικό σεναριογράφο που αδυνατεί να γράψει το σενάριο για μία ταινία της οποίας έχει μόνο τον τίτλο.Ο τίτλος της ταινίας? Seven Psychopaths.Οι φίλοι του Billy (Sam Rockwell) και Hans (Christoph Walken) αποφασίζουν να τον βοηθήσουν αλλά βρίσκουν και οι τρεις το μπελά τους όταν ο Billy θα απαγάγει το αγαπημένο σκυλί ενός μεγάλου μαφιόζου που υποδύεται ο Woody Harrelson.
Αν το In Bruges αφορούσε το θάνατο και τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή, το Seven Psychopaths μίλα όπως τονίζει ο σκηνοθέτης για την αγάπη και την ειρήνη.Όλα αυτά όμως μέσα από ένα παράλογο συνδυασμό ιδεών,αυτοσαρκασμού και επιρροών.
Στην ταινία βλέπουμε τον χαρακτήρα που ερμηνεύει ο Colin Farrell και ονομάζεται Marty να αντιμετωπίζει προβλήματα έμπνευσης και να κάνει κριτική για τις ταινίες της εποχής μας, που έχουν υπερβολική και ανούσια βία.Θέλει να γράψει κάτι πιο σοβαρό που μιλά για την αγάπη και την ειρήνη.Βλέπουμε τον χαρακτήρα του Sam Rockwell - που ονομάζεται Μπιλι Μπικλ - να είναι ένας μοναχικός τύπος που γίνεται δολοφόνος.Ειδικά σε μία σκηνή στην οποία ο Rockwell μιλάει στον καθρέφτη σαν ένας πιο κωμικός Travis Bickle γίνεται ξεκάθαρο από που εμπνεύστηκε ο χαρακτήρας του.Επίσης όλες οι ιστορίες,οι χαρακτήρες (οι περισσότεροι από αυτούς, όπως φανταζόμασταν είναι ψυχοπαθείς) και τα όνειρα που βλέπουμε στην ταινία συνδέονται κατά ένα περίεργο τρόπο που συνήθως λειτουργεί στις ταινίες του Ταραντίνο και των Κόεν. Γενικά υπάρχει διάθεση για αυτοκριτική του ίδιου του McDonagh σε στυλ Kaufman αλλά και φόρος τιμής σε παλιά western, κυρίως στο δεύτερο μισό της ταινίας όπου η πλοκή μεταφέρεται σε μία έρημο.
Οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται στην ταινία είναι πολλοί και όλοι τους καλογραμμένοι.Το καστ είναι απο τα καλύτερα enseble της χρονιάς με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους Farrell,Rockwell,Walken και Harrelson ενώ σε μικρότερους ρόλους βρίσκουμε τις γυναικάρες Abbie Cornish , Olga Kurylenko και Monique. (Αστείο το τελευταίο).Η κωμωδία είναι τόσο φυσική και οι χαρακτήρες καλογραμμένοι που δίνεται η ευκαιρία στους ηθοποιούς να ξεδιπλώσουν το μεγάλο ταλέντο τους.Αν και έχω ακούσει πολλές διαφορετικές απόψεις ο Sam Rockwell είναι εκείνος που κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζει.Είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς μας και όπως σε αρκετές ταινίες πριν,έτσι και εδώ κλέβει πολλές από τις σκηνές που συμμετέχει. Τέλος αξίζει να αναφέρω, ειδικά για εμάς τους φαν του Boardwalk Empire πως στην πρώτη σκηνή της ταινίας κάνουν την εμφάνιση τους δύο γνώριμα πρόσωπα ως serial killers που δεν είναι τελικά τόσο έξυπνοι όσο νομίζουν.
Εντελώς διαφορετικό λοιπόν από το In Bruges αλλά και πάλι δημιουργικό με τραβηγμένο σενάριο και καλογραμμένους διαλόγους, το Seven Psychopaths σηματοδοτεί την είσοδο του McDonagh στα χωράφια cult ταινιών. Από τις προτάσεις της χρονιάς με μπόλικη δράση,κωμωδία και εξαιρετικές ερμηνείες.Δεν νομίζω να μπορούσαμε να σκεφτούμε καλύτερους ψυχοπαθείς.
