Horrible Bosses [3/5]

Σκηνοθεσία: Seth Gordon
Σενάριο: Michael Markowitz
Ηθοποιοί: Jason Bateman / Charlie Day / Jason Sudeikis / Kevin Spacey / Colin Farrell / Jennifer Aniston / Jamie Foxx
Διάρκεια: 100 λεπτά
Πρεμιέρα: 21 Ιουλίου 2011

Υπόθεση: Για τον Νικ, τον Κερτ και τον Ντέιλ το μόνο πράγμα που θα έκανε τη δουλειά τους πιο ανεκτή θα ήταν να δουν τα αφεντικά τους να γίνονται σκόνη. Η παραίτηση δεν είναι επιλογή, έτσι με τη βοήθεια λίγων παραπάνω ποτηριών και τις αμφίβολες συμβουλές ενός πρώην κομπιναδόρου, οι τρεις φίλοι θα σκαρώσουν ένα πολύπλοκο και φαινομενικά αλάνθαστο σχέδιο να ξεφορτωθούν μια για πάντα τα αφεντικά τους. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: ακόμα και τα πιο καλοσχεδιασμένα σχέδια είναι τόσο αποτελεσματικά, όσο τα μυαλά που κρύβονται από πίσω τους.

Να μια κωμωδία που αφήνει το δράμα και την κριτική στην άκρη και μοναδικός σκοπός της είναι να γελάσεις.Το Horrible Βosses με το εξαιρετικό καστ βασίζεται στους τρεις ταλαντούχους και δοκιμασμένους κωμικούς και κυρίως στο τσαλάκωμα της εικόνας των βασικών σταρ της που βρίσκονται σαν δεύτεροι και ερμηνεύουν με μεγάλη επιτυχία τους ρόλους τους.
Τον Bateman (ο οποίος είναι από τους πιο ταλαντούχους κωμικούς της εποχής μας και έχει συμμετοχές και σε διαφορετικά είδη ως ηθοποιός με αρκετά καλές ερμηνείες) βασανίζει στο γραφείο ο Spacey,τον αρραβωνιασμένο Day παρενοχλεί η sexy Aniston,ενώ ο Sudeikis έχει από πάνω του τον..διαταραγμένο Farrell.Οι τρεις φίλοι αγανακτούν και προσλαμβάνουν τον Foxx εν ονόματι Motherf@cker Jones για να σκοτώσει τα αφεντικά τους.

Σύγκριση έχει γίνει με το Office Space του 99 (στο οποίο έπαιζε πάλι η Άνιστον) αλλά έκεινο είχε κάπως περισσότερη κριτική ματιά στην κατάσταση του γραφείου και οι τρεις φίλοι δούλευαν στην ίδια εταιρία.(εγώ προσωπικά προτιμώ το Αφεντικά για Σκότωμα)
Επίσης η ταινία ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο το πετυχημένο μοτίβο του Hangover έχοντας τρεις φίλους ώς πρωταγωνιστές απέναντι σε αστείες καταστάσεις το οποίο σίγουρα θα συνεχιστεί και με άλλες ταινίες.

Ο Gordon διαχείριζεται αρκετά καλά το σενάριο προωθοντας πρώτα τους ίδιους ηθοποιούς(καθένας τους ξεχωρίζει λίγο πολύ),τις ατάκες και τις κωμικές καταστάσεις,αφήνοντας πίσω του ορισμένες φορές την τραβηγμένη ίδεα του σκοτωμού(που ίσως δεν φαντάζει μακρινη για τους σημερινούς εργαζόμενους)
Αυτό που μας μένει τελικά είναι μια καθαρή κωμωδία που πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό το σκοπό της που δεν είναι άλλος από το να βγάλει γέλια και να περάσουν οι θεατές καλά.