Review: David Fincher's The Girl with the Dragon Tattoo [5/5]

Σκηνοθεσία: David Fincher
Σενάριο: Steven Zaillian , Stieg Larsson
Ηθοποιοί: Daniel Craig / Rooney Mara / Christopher Plummer / Stellan Skarsgard / Robin Wright
Διάρκεια: 158 λεπτά
Πρεμιέρα: 12 Ιανουαρίου 2012

Υπόθεση:
Ο Μίκαελ Μπλόμκβιστ, κορυφαίος ερευνητής δημοσιογράφος που έχει βρεθεί κατηγορούμενος για δυσφήμηση ενός επιχειρηματία, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση εξαφάνισης της 16χρονης ανιψιάς του Χένρικ Βάνγκερ, ενός συνταξιούχου μεγαλοβιομήχανου, η οποία χρονολογείται πριν από 40 περίπου χρόνια. Κι ενώ στην πορεία ο Μπλόμκβιστ ανακαλύπτει πως η μακρά ιστορία της πολυμελούς οικογένειας του Βάνγκερ είναι γεμάτη από έριδες, μίση και ανομολόγητα μυστικά, η Λίζμπεθ Σαλάντερ, μια εκκεντρική χάκερ με εριστική συμπεριφορά και συχνά προβλήματα με το νόμο, αποφασίζει για τους δικούς της λόγους να τον βοηθήσει να βρει την άκρη του νήματος.

O Fincher έρχεται δεύτερος να σκηνοθετήσει μια ταινία που βγήκε πριν από 2 χρόνια στη Σουηδία και βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας Millenium. Τα βιβλία τα λάτρεψα και τα τρία και ενώ η πρώτη σουηδική ταινία μου άρεσε (δεν έχω δει τις υπόλοιπες) δεν μπορώ να πω πως τη λάτρεψα.

Η ταινία όπως και τα βιβλία είναι βίαιη, σκληρή και έχει αρκετές αναφορές για συμπεριφορές κατά των γυναικών από ανθρώπους που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις στην κοινωνία. Βασικός χαρακτήρας της πρώτης ταινίας είναι ο Μικαελ Μπλουμκβιστ (Daniel Craig),ο οποίος με τη βοήθεια μιας ιδιόρρυθμης χάκερ (Rooney Mara) προσπαθεί να βρει το δολοφόνο μια έφηβης γυναίκας για λογαριασμό του Χενρικ Βανιερ (Christopher Plummer).

Η Rooney Mara εντελώς διαφορετική σε σχέση με ότι έχει κάνει μέχρι τώρα στην καριέρα της (τη θυμόμαστε από το εξαιρετικό Social Network) δίνει μια πολύ δυνατή ερμηνεία και ανεβάζει τους τόνους στην ταινία. Σκληρή, βίαιη αλλά και εύθραυστη αγγίζει τους πάντες. Ο Craig κατά τη γνώμη μου είναι ο Μπλουμκβιστ. Βλέπουμε στην ερμηνεία του τα στοιχεία του χαρακτήρα που υπάρχουν στο βιβλίο και γενικά δίνει ένα δυνατό και ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Εξαιρετικοί οι Christopher Plummer και Stellan Skarsgard στους ρόλους του Χενρικ και Μαρτιν Βάνιερ. Ειδικά ο δεύτερος προσθέτει μεταξύ χιούμορ και τρόμου μία creepy ατμόσφαιρα στην όλη κατάσταση.

Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Fincher και την ομάδα των editors που έκαναν τα Social Network, Zodiac και Benjamin Button, όποτε ξέρουμε ότι θα έχουμε μια εξαιρετική ατμόσφαιρα και πως όλα τα τεχνικά μέρη θα είναι άριστα. Το μοντάζ ειδικά φτάνει σε πολύ υψηλά επίπεδα στο πρώτο μισό όπου δείχνει παράλληλα τις ενέργειες των δύο πρωταγωνιστών προτού συναντηθούν, αλλά και με τα flashbacks, που βλέπουμε συνεχώς και συνδέουν διαφορετικά κομμάτια της ιστορίας.

Προσωπικά αγαπώ τις ταινίες του Fincher γιατί βρίσκω κάτι ξεχωριστό, ανατρεπτικό, σκοτεινό και διαχρονικό σε όλες. Είναι κινηματογραφιστής με όραμα και μπορείς να δεις την αφοσίωση του για το καλύτερο αποτέλεσμα σε κάθε σκηνή και κάδρο. Μου άρεσε ο τρόπος που χειρίστηκε το σενάριο που είχε στα χέρια του δημιουργώντας τρόμο στις πιο σκληρές σκηνές και αγωνία για το πως θα εξελιχθεί η υπόθεση.


Το Κορίτσι με το Τατουάζ είναι μια εξαιρετική μεταφορά ενός εξαιρετικού βιβλίου που βασίζεται στους χαρακτήρες του πρώτα και μετά στην πλοκή του. Από τους τίτλους αρχής και τη διασκευή του Immigrant Song ξέρεις ότι δεν θα δεις κάτι συνηθισμένο. Το πολύ ενδιαφέρον καστ δίνει υψηλού επιπέδου ερμηνείες, η μουσική προσθέτει μυστήριο στην όλη ατμόσφαιρα, ενώ σκηνοθεσία, μοντάζ και φωτογραφία εντυπωσιάζουν συνεχώς και κόβουν την ανάσα. Τέλος καταφέρνει με επιτυχία η ταινία να μας μεταφέρει στον τόπο που λαμβάνει μέρος, στο μυστήριο της υπόθεση που έχει να αντιμετωπίσει ο Μπλουμκβιστ και αφορά την οικογένεια Βάνιερ αλλά και στη ζωή της Λίσμπεθ και το τρόπο που αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις γύρω της, κάποτε με θυμό και βία και συναισθηματισμό.

Τίτλοι Αρχής

Review: Nicolas Winding Refn's Drive [5/5]

Σκηνοθεσία: Nicolas Winding Refn
Σενάριο: Hossein Amini
Ηθοποιοί: Ryan Gosling / Carey Mulligan / Bryan Cranston
Διάρκεια: 100 λεπτά
Πρεμιέρα: 22 Σεπτεμβρίου 2011

Υπόθεση:

Ο Οδηγός κάνει δύο δουλειές: την μέρα εργάζεται σαν κασκαντέρ σε ταινίες και τη νύχτα οδηγεί αυτοκίνητα που συμμετέχουν σε ληστείες. Δεν έχει σημασία σε ποια από τις δυο εργασίες βρίσκεται, ο Οδηγός νιώθει άνετα μόνο πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Η ζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει την Αϊρένε και τον γιό της Μπενίσιο. Αρχίζει να περνάει χρόνο με την οικογένεια μέχρι που ο Στάνταρντ, ο άντρας της Αϊρένε, αποφυλακίζεται. Ύστερα από παράκληση της Αϊρένε ο Οδηγός απομακρύνεται από την οικογένεια .Όταν κάποια μέρα ο Οδηγός βρίσκει τον Στάνταρντ αιμόφυρτο στο γκαράζ ,τα προβλήματα ξεκινούν…

Στο film του Nicolas Refn (που δικαίως κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στις κάννες) ο Ryan Gosling παίζει ένα κασκαντέρ ταινιών που τα βράδια οδηγάει αμάξια για ληστείες. Μία νύχτα γίνεται η παρουσίαση του χαρακτήρα, ο οποίος είναι λιγομίλητος και μυστήριος (δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα του). Σε αυτή τη θεαματική και προσεγμένη πρώτη σεκάνς καταλαβαίνουμε σε τι επίπεδο θα κινηθεί η ταινία. Κάτι από Taxi Driver και από ταινίες του Michael Mann, ο Refn παίρνει στοιχεία από παλαιότερες ταινίες και δημιουργεί κάτι πρωτότυπο και φανταστικό.

Οι χαρακτήρες όλοι ζυγισμένοι και καλογραμμένοι είναι εκείνοι που καθοδηγούν το ρυθμό της ταινίας. Κυρίως αυτός του Gosling που όσο ανεβαίνει η ένταση του τόσο ανεβαίνει η αγωνία και το σασπένς της ταινίας, που περιλαμβάνει επίσης αρκετό χιούμορ και δράση.

Η επιτυχία του Drive βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο σκηνοθετικό στυλ του Nicolas Winding Refn, ο οποίος είναι από τα μεγάλα σκηνοθετικά ταλέντα της γενιάς μας. Παρουσιάζει ένα LA γοητευτικό και επικίνδυνο και προσδίδει στο φιλμ μια νεονουαρ ατμόσφαιρα και σε συνδυασμό με το δικό του ξεχωριστό στυλ, που είναι βίαιο και γεμάτο συναίσθημα χωρίς πολύ διάλογο, συναρπάζει το κοινό.

Στα + οι ερμηνείες από το καστ, με το Gosling να δίνει ένα ερμηνευτικό ρεσιτάλ. Τέλος το soundtrack καταφέρνει να διατηρήσει την cool ατμόσφαιρα που υπάρχει σε όλη την ταινία και να ανεβάζει συνεχώς ρυθμούς.

Το Drive είναι μια από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων, την οποία θα απολαμβάνουμε για πολλά χρόνια, αν και όσοι ζητούν γρήγορη δράση θα πρέπει να κοιτάξουν αλλού για να τη βρουν.

Horrible Bosses [3/5]

Σκηνοθεσία: Seth Gordon
Σενάριο: Michael Markowitz
Ηθοποιοί: Jason Bateman / Charlie Day / Jason Sudeikis / Kevin Spacey / Colin Farrell / Jennifer Aniston / Jamie Foxx
Διάρκεια: 100 λεπτά
Πρεμιέρα: 21 Ιουλίου 2011

Υπόθεση: Για τον Νικ, τον Κερτ και τον Ντέιλ το μόνο πράγμα που θα έκανε τη δουλειά τους πιο ανεκτή θα ήταν να δουν τα αφεντικά τους να γίνονται σκόνη. Η παραίτηση δεν είναι επιλογή, έτσι με τη βοήθεια λίγων παραπάνω ποτηριών και τις αμφίβολες συμβουλές ενός πρώην κομπιναδόρου, οι τρεις φίλοι θα σκαρώσουν ένα πολύπλοκο και φαινομενικά αλάνθαστο σχέδιο να ξεφορτωθούν μια για πάντα τα αφεντικά τους. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: ακόμα και τα πιο καλοσχεδιασμένα σχέδια είναι τόσο αποτελεσματικά, όσο τα μυαλά που κρύβονται από πίσω τους.

Να μια κωμωδία που αφήνει το δράμα και την κριτική στην άκρη και μοναδικός σκοπός της είναι να γελάσεις.Το Horrible Βosses με το εξαιρετικό καστ βασίζεται στους τρεις ταλαντούχους και δοκιμασμένους κωμικούς και κυρίως στο τσαλάκωμα της εικόνας των βασικών σταρ της που βρίσκονται σαν δεύτεροι και ερμηνεύουν με μεγάλη επιτυχία τους ρόλους τους.
Τον Bateman (ο οποίος είναι από τους πιο ταλαντούχους κωμικούς της εποχής μας και έχει συμμετοχές και σε διαφορετικά είδη ως ηθοποιός με αρκετά καλές ερμηνείες) βασανίζει στο γραφείο ο Spacey,τον αρραβωνιασμένο Day παρενοχλεί η sexy Aniston,ενώ ο Sudeikis έχει από πάνω του τον..διαταραγμένο Farrell.Οι τρεις φίλοι αγανακτούν και προσλαμβάνουν τον Foxx εν ονόματι Motherf@cker Jones για να σκοτώσει τα αφεντικά τους.

Σύγκριση έχει γίνει με το Office Space του 99 (στο οποίο έπαιζε πάλι η Άνιστον) αλλά έκεινο είχε κάπως περισσότερη κριτική ματιά στην κατάσταση του γραφείου και οι τρεις φίλοι δούλευαν στην ίδια εταιρία.(εγώ προσωπικά προτιμώ το Αφεντικά για Σκότωμα)
Επίσης η ταινία ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο το πετυχημένο μοτίβο του Hangover έχοντας τρεις φίλους ώς πρωταγωνιστές απέναντι σε αστείες καταστάσεις το οποίο σίγουρα θα συνεχιστεί και με άλλες ταινίες.

Ο Gordon διαχείριζεται αρκετά καλά το σενάριο προωθοντας πρώτα τους ίδιους ηθοποιούς(καθένας τους ξεχωρίζει λίγο πολύ),τις ατάκες και τις κωμικές καταστάσεις,αφήνοντας πίσω του ορισμένες φορές την τραβηγμένη ίδεα του σκοτωμού(που ίσως δεν φαντάζει μακρινη για τους σημερινούς εργαζόμενους)
Αυτό που μας μένει τελικά είναι μια καθαρή κωμωδία που πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό το σκοπό της που δεν είναι άλλος από το να βγάλει γέλια και να περάσουν οι θεατές καλά.

Review: The Ides of March [4.5/5]

Σκηνοθεσία: George Clooney
Σενάριο: Grant Heslov / George Clooney
Ηθοποιοί: Ryan Gosling / George Clooney / Philip Seymour Hoffman / Paul Giamatti / Marisa Tomei / Geffrey Wright / Evan Rachel Wood
Διάρκεια: 102 λεπτά
Πρεμιέρα: 13 Οκτωβρίου 2011

Υπόθεση: Η ταινία χαρακτηρίζεται από αιχμηρούς διαλόγους, μέσα στο σύγχρονο κόσμο της πολιτικής και εξουσίας. Μια έντονη ιστορία sex, φιλοδοξίας, πίστης, προδοσίας και εκδίκησης, όπου ένας νεαρός εκπρόσωπος τύπου πέφτει θύμα του πολιτικού παρασκηνίου, ύπουλων χειρισμών από βετεράνους του επαγγέλματος και αποπλάνησης από μια νεαρή ασκούμενη. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ υποδύεται έναν Κυβερνήτη που έχει θέσει υποψηφιότητα στον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών με το κόμμα των Δημοκρατικών, ενώ ο Ράιαν Γκόσλινγκ τον εκπρόσωπο τύπου του και η Μαρίσα Τομέι την ρεπόρτερ των New York Times.

Πίστη, φιλοδοξία, προδοσία και εκδίκηση στον κόσμο της πολιτικής είναι μερικά από τα θέματα που διαπραγματεύεται η νέα ταινία του George Clooney. Η αλήθεια όμως είναι πως θα μπορούσε να είναι τοποθετημένη σε διαφορετικό κόσμο από εκείνο της πολιτικής και να έχει την ίδια απήχηση αφού μιλάει για διλήμματα και αμφιβολίες που απασχολούν τους περισσότερους ανθρώπους.   

Αι Ειδοί Του Μαρτίου έπεφταν στις 15 του μηνός, σύμφωνα με το ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ρωμαϊκές γιορτές προς τιμή του Δία.

Ο τίτλος χρησιμοποιείται μάλλον μεταφορικά και μιλάει περισσότερο για το πότε στην καριέρα τους χρειάστηκε να παίξουν βρώμικα οι χαρακτήρες, οι οποίοι δεν απέχουν πολύ από πραγματικά πρόσωπα. Ο Clooney αγαπά τον κινηματογράφο των παλαιότερων δεκαετιών και αυτό φαίνεται στη νέα πορεία που ακολουθεί τα τελευταία 10 χρόνια συμμετέχοντας σε πολύ καλές μικρότερες ταινίες με πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο (Τhe American, Michael Clayton). Με το The Ides of March συνεχίζει με επιτυχία την πορεία αυτή.

Το δυνατό χαρτί της ταινίας είναι φυσικά το ταλαντούχο καστ, κάτι που γνωρίζει ο Clooney και το χρησιμοποιεί δίνοντας άλλη δυναμική σε σκηνές απλών διαλόγων. Ο Gosling που έχει πάρει φόρα από συμμετοχές στα εξαιρετικά Blue Valentine και Drive είναι και πάλι πολύ καλός και απ'ότι φαίνεται έχει μια λαμπρή καριέρα μπροστά του αν συνεχίσει τις ενδιαφέρουσες επιλογές. Οι Hofman και Giamatti με ευκολία παίζουν τους ρόλους τους, με τον πρώτο να κλέβει όλες τις σκηνές στις οποίες συμμετέχει. Πολύ καλή δουλειά και από το υπόλοιπο καστ που περιλαμβάνει τους Marisa Tomei, Geffrey Wright, Evan Rachel Wood και φυσικά το George Clooney.

H ταινία είναι καθηλωτική σε όλη τη διάρκεια της και εντυπωσιάζει με τα θέματα που αγγίζει και τους χαρακτήρες που παρουσιάζει. Δυνατοί διάλογοι, εξαιρετικές ερμηνείες και παρουσίαση με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο του πολιτικού προσκηνίου.. με το τρόπο που το βλέπει ο Clooney. Από τις ταινίες της χρονιάς.

Crazy,Stupid,Love [4/5]

 

Σκηνοθεσία: Glenn Ficarra / John Requa

Σενάριο: Dan Fogelman
Ηθοποιοί: Steve Carell / Ryan Gosling / Julliane Moore / Emma Stone / Marisa Tomei / Kevin Bacon
Διάρκεια: 118 λεπτά
Πρεμιέρα: 15 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Καλ (Steve Carell) μαθαίνει σε βραδυνό δείπνο πως η γυναίκα του Έμιλι (Julliane Moore) τον απάτησε και ζητάει διαζύγιο.Απογοητευμένος για την εξέλιξη του γάμου του καταφεύγει σε ένα μπαρ όπου γνωρίζει τον γόη Τζεικομπ (Ryan Gosling) ο οποίος του δίνει μία υπόσχεση:
'' I'm going to help you rediscover your manhood. Do you have any idea where you could have lost it? ''
Αυτό είναι το βασικό μοτίβο της ταινίας (τουλάχιστον στο πρώτο μισό) και κάνω μία παύση για να μην αποκαλύψω πολλά..

Η ταινία από το ζευγάρι σκηνοθετών Ficarra/Requa των οποίων το ντεπούτο (I Love you Phillip Morris) δεν έχω δει,είναι μία light κωμωδία που θίγει θέματα όπως ο έρωτας,οι σχέσεις και η οικογένεια με ένα αρκετά ελκυστικό και κωμικό τρόπο.Το θετικό της όλης ταινίας δεν είναι άλλο από τους χαρισματικούς του σταρ και εκείνοι χρεώνονται σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα.Ο Κάρελ (ίσως ο αγαπημένος μου κωμικός αυτή τη στιγμή) στον πρώτο του ρόλο μετά την αποχώρηση του από το τηλεοπτικό The Office,αν δεν κάνω λάθος,παίζει ένα χαρακτήρα που με μεγάλη ευκολία πλέον μπορεί να ερμηνεύσει.Η Μοore κάνει ένα διάλλειμα από τις indie ταινίες της,η Emma Stone συνεχίζει να συμμετέχει σε αξιόλογες ταινίες (αν και εδώ ο ρόλος της είναι σχετικά μικρός) ενώ οι Bacon και Tomei προσθέτουν με την παρουσία τους και μόνο.Γενικά το σενάριο δεν αδικεί κανένα χαρακτήρα και κρατάει ατάκες για όλους,ενώ μερικές ανατροπές το διατηρούν φρέσκο.

Άφησα τελευταίο τον Gosling,ο οποίος δοκιμάζει κάτι εντελώς καινούργιο για την καριέρα του και το κάνει με επιτυχία κλέβοντας τις σκηνές στις οποίες συμμετέχει.Είναι απολαυστικός σαν γόης και αργότερα ως ερωτευμένος και γενικά πιστεύω πως φέτος είναι από τα πρόσωπα της χρονιάς στο Χολυγουντ..(Drive και Τhe Ides of March)

Γενικά η ταινία έχει ένα σωρό στοιχεία να προσέξεις από τον πρώτο ρόλο του Josh Groban σε ταινία,γνωστούς ηθοποιούς σε αρκετά μικρούς ρόλους μέχρι το soundtrack που είναι ιδιαίτερα απολαυστικό.

Ίσως φαντάζει κάπως μακρινή για τη σημερινή πραγματικότητα αλλά αυτή είναι και η γοητεία της..πως δηλαδή συνδιάζει διάφορα αισθήματα και κωμικές καταστάσεις που ίσως έχουμε βιώσει.Μπορώ να πω πως σε ένα καλοκαίρι γεμάτο κωμωδίες(στην πλειονότητα κακές) και σίκουελ(τα περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά) το φίλμ στέκεται αρκετά ψηλά και είναι ιδιαίτερα απολαυστικό!

X-Men First Class [4.5/5]

 

Σκηνοθεσία: Matthew Vaughn

Ηθοποιοί: James McAvoy,Michael Fassbender,Kevin Bacon,Jennifer Lawrence
Διάρκεια: 133 λεπτά
Πρεμιέρα: 9 Ιουνίου
Είδος ταινίας: Adventure|Drama|Action|Sci-Fi|Thriller

Υπόθεση:
Προτού οι Τσαρλς Ξαβιέ και Έρικ Λενσέρ πάρουν τα ονόματα Professor X και Magneto αντίστοιχα, ήταν δύο νέοι άντρες που ανακάλυπταν τις δυνάμεις τους για πρώτη φορά. Πολύ πριν γίνουν οι μεγαλύτεροι εχθροί, ήταν κολλητοί φίλοι, δούλευαν μαζί, αλλά και με άλλους μεταλλαγμένους για να σταματήσουν τη μεγαλύτερη απειλή που είχε γνωρίσει ποτέ ο κόσμος. Στην πορεία όμως, δημιουργείται μια ρήξη ανάμεσά τους, που οδηγεί στον αιώνιο πόλεμο μεταξύ της Αδελφότητας του Magneto και των X-Men του Professor X.

Τι Έχουμε Εδώ :
Ο Μάθιου Βον ("Kick-Ass") σκηνοθετεί το πολυαναμενόμενο πρίκουελ της σειράς ταινιών "X-Men" και μας παρουσιάζει πώς ξεκίνησαν όλα για τους θρυλικούς αυτούς ήρωες. Ο Μπράιαν Σίνγκερ, που είχε σκηνοθετήσει τις πρώτες ταινίες της σειράς, αυτή τη φορά τελεί χρέη παραγωγού. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε τους Τζέιμς ΜακΑβόι ("Wanted", "The Last King of Scotland"), Μάικλ Φασμπίντερ ("Hunger") και Μπέντζαμιν Ουόκερ (“Kinsey”).

Trivia
- Ο Matthew Vaughn αρχικά είχε προσληφθεί για να σκηνοθετήσει το Last Stand,επειδή όμως δέχτηκε πίεση από το στούντιο να τελειώσει γρήγορα την ταινία αποχώρησε από το project.
- Για τη δημιουργία της ταινίας βασικές επιρρόες για τον σκηνοθέτη αποτέλεσαν οι πρώτες 2 ταινίες των X-Men,το Star Trek και οι ταινίες του James Bond των 60s.

Οι περισσότεροι από εμάς θυμούνται τα πρώτα xmen που έκαναν την εμφανισή τους πριν από μια δεκαετία.Από τότε μέχρι τώρα έχουν βγει 4 ταινίες με τους διάσημους μεταλλαγμένους που όλες -άλλες περισσότερο άλλες λιγοτερό- έκαναν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.Από αυτές όμως οι δύο πρώτες είναι εκείνες που αγαπήθηκαν περισσότερο από κοινό και κριτικούς ενώ οι δυο τελευταίες χάλασαν κατά κάποιο τρόπο το όνομα που είχε δημιουργησει το franchise.Έτσι εξαρχής οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης Matthew Vaughn είχαν δύσκολη δουλειά αφού έπρεπε να φέρουν τους ανθρώπους πίσω στις κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και να δημιουργήσουν μια ποιοτική ταινία.

Αρχικά θα μιλήσω για το σκηνοθέτη Matthew Vaughn,ο οποίος κερδίζει όλο και περισσότερο τις εντυπώσεις δημιουργώντας ευχάριστες και διασκεδαστικές ταινίες που δεν έχουν όμως καμία σχέση μεταξύ τους.Έτσι μέσα σε 7 χρόνια έχει ήδη τις ταινίες Layer Cake,Stardust,Kick Ass και τώρα τους XMen στο ιστορικό του.Το xmen είναι πρώτη big budget ταινία του οπότε πρέπει να του αποδώσουμε τα εύσημα που δημιούργησε μια γεμάτη ταινία με πλουσια εφέ,καταιγιστικές σκηνές δράσης και ανάπτυξη χαρακτήρων.Όσον αφορά τις ερμηνείες εκείνοι που ξεχωρίζουν είναι ο McAvoy και ο Fassbender(τον οποίο βλέπουμε παντού φέτος) στους ρόλους του Ξαβιέ και Έρικ αντίστοιχα και ο Bacon στο ρόλο του Σόου.Ειδικά η σχέση των δυο πρώτων αποτελεί κλειδί για την ταινία αφού δείχνει πως γνωρίζονται και τη συνέχεια της σχέσης τους.Από τους υπόλοιπους ηθοποιούς δεν ξεχώριζει κάποιος χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έκαναν τη δουλειά τους.Η ταινία προσφέρει ένα υπερθέαμα οπτικών και ηχητικων εφέ,καταφέρνει όμως να ξεπεράσει το συνηθισμένο blockbuster και να αναπτύξει τους βασικούς τουλάχιστον χαρακτήρες του και να έχει μια αρκετά ενδιαφέρον πλοκή(στα συν ότι χρονολογικά βρίσκεται στα 60s) και ευέλικτη σκηνοθεσία.Μια από τις καλύτερες ταινίες που αφορά τους σουπερ ήρωες (βρίσκεται στην κορυφή της λίστας μου μαζί με μία ή δύο ακόμα,χωρίς να μετράω τους Batman του νόλαν) και σίγουρα ένα από τα καλύτερα blockbuster του φετινού καλοκαιριού.

Source Code [4.5/5]

 

Σκηνοθεσία: ΝΤΑΝΚΑΝ ΤΖΟΟΥΝΣ
Σενάριο: ΜΠΕΝ ΡΙΠΛΕΪ
Ηθοποιοί: ΤΖΕΙΚ ΤΖΙΛΕΝΧΑΑΛ , ΤΖΕΦΡΙ ΡΑΙΤ , ΒΕΡΑ ΦΑΡΜΙΓΚΑ , ΜΙΣΕΛ ΜΟΝΑΧΑΝ
Διάρκεια: 93 λεπτά
Πρεμιέρα: Κυριακή, 24 Απριλίου 2011
Είδος ταινίας: Mystery | Sci-Fi | Thriller

Υπόθεση:
Ο στρατιώτης Κόλτερ Στίβενς ξυπνά μέσα σε ένα επιβατικό τρένο με κατεύθυνση το Σικάγο, χωρίς να έχει καμιά ιδέα για το πώς βρέθηκε εκεί. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι να πετάει με ένα ελικόπτερο για μια αποστολή στο Ιράκ. Τώρα βρίσκεται ουσιαστικά στο σώμα κάποιου άλλου, ζώντας μια ξένη ζωή. Πριν προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, ένα τρένο πλησιάζει από την αντίθετη κατεύθυνση και μια βόμβα τους σκοτώνει όλους. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ για τον Στίβενς, ο οποίος είναι αναγκασμένος να ζει ξανά και ξανά τα γεγονότα πριν την έκρηξη, μέχρι να ανακαλύψει την ταυτότητα του βομβιστή.

Τι Έχουμε Εδώ :
Μετά την ταινία “Moon”, το εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ντάνκαν Τζόουνς, όλοι περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο του βήμα. Στην νέα του ταινία, ο Τζόουνς συνδυάζει ξανά το μυστήριο με την επιστημονική φαντασία και συνεργάζεται με τους Τζέικ Τζίλενχαλ (“Prince of Persia: The Sands of Time”), Βέρα Φαρμάιγκα (“Up In The Air”), Μισέλ Μόναγκαν (“Mission: Impossible III”) και Τζέφρι Ράιτ (“Quantum of Solace”).

Trivia
- Η δεύτερη ταινία από τον Duncan Jones
- O ήθοποιός Topher Grace ήταν υποψήφιος για τον πρωταγωνιστικό ρόλο

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως είμαι φαν των ταινιών επιστημονικής φαντασίας και έχοντας δει το Moon πρόσφατα,είμαι φαν και του Duncan Jones.Το Source Code είναι ταινία που βασίζεται στο δυνατό και πολύ καλο σενάριο του Ripley,το οποίο δεν απογοητεύει και γεμίζει τους χαρακτήρες (σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους - βλ. The Adjustment Bureau και άλλες) αλλά και στον δυνατό,νέο σκηνοθέτη που έχει.
Σκηνοθετικά ο Jones είχε κατά τη γνώμη μου δύσκολη δουλειά αφού πρέπει να καταφέρει να διατηρήσει το ενδιαφέρον των θεατών στις σκηνές όπου ο Κολτερ Στιβενς ζει συνεχώς τα τελευταία 8 λεπτά της ζωής ενός άντρα ο οποίος προσπαθεί να βρει ποιός προκάλεσε την έκρηξη στο τραίνο που βρίσκεται.Σ'αυτό το σημείο είναι που βοηθάει σημαντικα και το σενάριο και σε προκαλεί να βρεις ο ίδιος ποιος είναι πραγματικά ο δράστης.H διαφόρα που βλέπω στο Source Code σε σχέση με άλλες scifi ταινίες είναι πως δεν σπαταλάει πολύ χρόνο να σου εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει και σε βάζει αμέσως στη δράση για να βγάλεις σιγά σιγά o ίδιος τα δικά σου συμπεράσματα.

Ο Gyllenhaal συνεχίζει τις ενδιαφέρουσες επιλογές,έχοντας ήδη στο ιστορικό του ταινίες όπως τα :Zodiac,Donnie Darko,Brothers.Στην ταινία ταιριάζει γάντι όπως λέμε και καταφέρνει να ισορροπήσει τον χαρακτήρα του όταν βρίσκεται σε διαφορετικές συναισθηματικές κατάστασείς.Η χημεία του με την κουκλάρα Michelle Monaghan(την οποία θυμόμαστε από το Gone Baby Gone) είναι πολύ καλή.O Jeffrey Wright είναι πάντα ικανοποιητικός σε αυτούς τους δεύτερους ρόλους σε καλές ταινίες που τον έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια ενώ δίνει μια λάμψη και η Vera Farmiga.
Ίσως να μην ικανοποιηθούν όλοι από το τέλος αλλά το Source Code είναι μια εξαιρετική ταινία η οποία δεν θα ξεχαστεί εύκολα και μαζί με το Moon δίνουν τροφή για σκέψη ενώ καταφέρνουν να συναρπάσουν.Κλείνοντας θεωρώ πως ο Duncan Jones ανήκει άξια πλέον στην επόμενη γενιά μεγάλων σκηνοθετών έχοντας ήδη δημιουργήσει δύο διαμαντάκια και ανυπομονώ να δω τι έχει να δώσει.