Review: The Last Stand [4.5/5]

Ο μεγαλύτερος σταρ των 80s is back. Η ταινία διαφημίστηκε ως η μεγάλη επιστροφή του Άρνι, χωρίς όμως να αναδεικνύει την ιστορία ή το πόσο χαβαλέ πραγματικά έχει. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα b movie με καλογυαλισμένη δράση και ένα εξαιρετικό καστ, που περιλαμβάνει ,εκτός από τον ένα και μοναδικό, τους Forest Whitaker, Peter Stormare, Luis Guzmán και τον jackass Johnny Knoxville που είναι εκεί για να προσφέρει περισσότερες στιγμές γέλιου.

Στα της υπόθεσης , η ταινία μας παρουσιάζει τον Σερίφη Όουενς, ως ένα ήσυχο άνθρωπο που έχει αφήσει πίσω του τη δράση και τους σκοτωμούς επειδή έχει δει πολλούς από αυτούς. Όταν όμως ο βαρόνος ναρκωτικών Γκαμπριέλ Κορτέζ  θα αποδράσει από τη φυλακή και προσπαθήσει να διαβεί τα σύνορα για το Μεξικό, ο Σερίφης και το άπειρο προσωπικό του είναι οι μόνοι που μπορούν να τον σταματήσουν.

Old-school με straight υπόθεση και αρκετή περιπέτεια, το The Last Stand προσθέτει back story στην ιστορία του Σερίφη Όουενς, ανοίγει μέτωπα με καταδιώξεις αυτοκινήτων,fbi και άλλα τέτοια γνωστά και ενώ αντιμετωπίζει τα πάντα με χαβαλέ και χιούμορ, δίνει στον Arnold μία πολύ καλή ευκαιρία για επιστροφή χωρίς να τον γελοιοποιεί, αν και αναγνωρίζει πως ο άλλοτε Terminator και Conan έχει γεράσει. Και ο Arnold μας ανταμοίβει με μία πρωτοκλασάτη ερμηνεία που και one liners περιλαμβάνει και προσφέρει ... (ετοιμαστείτε) μέχρι και δραματική σκηνή. O Arnold είναι σε φόρμα που ούτε εγώ δεν περίμενα να δω.

Πολύ καλή και η σκηνοθεσία του Kim Jee-woon, που διαφοροποιείται από πολλούς ασιάτες που πάνε στο Χόλυγουντ και αποτυγχάνουν στο ντεπούτο τους. Από ερμηνείες όλοι οι ηθοποιοί φαίνεται να διασκεδάζουν δίνοντας στιλάτες ερμηνείες που προσφέρουν πολύ γέλιο. Ειδική αναφορά στον Johnny Knoxville, που παρέχει από μυδράλιο μέχρι ματσέτα στον Άρνι και την παρέα του και με την μικρή παρουσία του κλέβει αρκετές από τις σκηνές που συμμετέχει.

Ταινία που θυμίζει πολύ, περιπέτειες των 90s και υπόθεση σε στυλ Rio Bravo, προσφέρει με πολύ βία ένα διασκεδαστικό δίωρο και δίνει τη σωστή κατεύθυνση για την επιστροφή του Arnold Schwarzenegger. Σε μία εποχή που οι περισσότερες ταινίες και κυρίως οι μεταφορές από κόμικ είναι πολύ σοβαρές το The Last Stand προσφέρει old school δράση, "χαζά" one liners και κωμωδία που μας έχει λείψει. Φαίνεται τόσο μακρινό και 90s που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως πρόκειται για μία από τις πιο πρωτότυπες ταινίες της χρονιάς. Αν σας αρέσουν όλα αυτά, αμφιβάλλω αν θα περάσετε καλύτερα σε άλλη ταινία φέτος.

"Welcome to Sommerton"